www.gw03rzeszow.fora.pl

Ewelina21

Materiały do nauki, przekazane przez wykładowcę:

1. [link widoczny dla zalogowanych]

2. [link widoczny dla zalogowanych]

3. [link widoczny dla zalogowanych]

4. [link widoczny dla zalogowanych]

5. [link widoczny dla zalogowanych]

6. [link widoczny dla zalogowanych]

Łukasz

Witam, orientujecie się kiedy mniej więcej może być egzamin Pytajnik

Ewelina21

Łukasz jeszcze nie ma podanego terminu Uśmiech

Łukasz

no to dobrze Uśmiech

czarna2103

czesc czy ktos wie co tam bylo ciekawego na ostatnim wykladzie ,jakis termin egzaminu Pytajnik

czarna2103

witam ,wiecie ze 22 jest zaliczenie u Markockiej w formir ustnej 2 egzaminy w jeden dzien?!

Łukasz

a jest może jakieś streszczenie materiałów do nauki Pytajnik

tylko nie takie co jest na gw02 bo 30 parę stron w Wordzie nie widzi mi sie uczyć :/

Ewelina21

Łukasz chyba nikt nie posiada Smutny

ale na wszelki wypadek wkleję te materiały z forum gw02 może komuś się przydadzą Uśmiech

Ewelina21

MATERIAŁY Z WYKŁADÓW (skopiowane z forum gw02):
Wykład I

ADMINISTRACJA OBRONY NARODOWEJ

CELE SZKOLENIOWE:
1.Przedstawić definicje oraz znaczenie bezpieczeństwa państwa i obrony narodowej oraz warunki ich zapewnienia. Scharakteryzować istotę i elementy systemu bezpieczeństwa europejskiego;
2. Przybliżyć strategię Sojuszu Północnoatlantyckiego w kształtowaniu polityki bezpieczeństwa ;
3. Określić podstawowe cele polityki bezpieczeństwa;
4. Przedstawić gospodarcze podstawy bezpieczeństwa państwa.

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE:
I. ISTOTA SYSTEMU BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA.
1. Bezpieczeństwo państwa
2. Polityka bezpieczeństwa narodowego.
3. Podstawowe cele polityki bezpieczeństwa.
4. System obronności RP.

II. NATO W EUROPEJSKIM SYSTEMIE BEZPIECZEŃSTWA.
1. Pojęcie i istota systemu bezpieczeństwa europejskiego
2. Charakterystyka elementów systemu bezpieczeństwa europejskiego
3. Podstawy prawne działania NATO
4.Aktualna strategia Sojuszu Północnoatlantyckiego
5. Założenia polityki bezpieczeństwa NATO.

III. OBRONA ANTYRAKIETOWA W RAMACH NATO.
1.Charakterystyka systemu obrony antybalistycznej w ramach
NBMD i ALTBMD.

Bezpieczeństwo państwa – to stan umożliwiający normalny rozwój państwa - pomyślną realizację wszystkich jego celów - uzyskiwany zazwyczaj w wyniku zorganizowanej ochrony i obrony przed wszelkimi zagrożeniami militarnymi i nie militarnymi, zewnętrznym i wewnętrznymi, przy użyciu sił i środków pochodzących ze wszystkich dziedzin działalności państwa.

System bezpieczeństwa to określona metoda postępowania i środki, jakimi posługują się państwa w stosunkach międzynarodowych, celem zapewnienia sobie możliwie trwałego poczucia bezpieczeństwa.
System bezpieczeństwa w teorii i praktyce jest koncepcją bezpieczeństwa międzynarodowego. Jest to układ, który zapewnia wspólne bezpieczeństwo państw należących do danego systemu międzynarodowego.

Zarządzanie bezpieczeństwem – to proces, mający na celu przede wszystkim zapobieganie zagrożeniom, ale również przygotowywanie kraju do efektywnej egzystencji w warunkach wszelkiego rodzaju kryzysów i wojny, a później efektywnej odbudowy.

Podstawowe cele polityki bezpieczeństwa naszego państwa są niezmiennie związane z:
- ochroną suwerenności i niezawisłości Rzeczypospolitej;
- utrzymaniem nienaruszalności granic i integralności terytorialnej;
Polityka naszego państwa służy:
- zapewnieniu bezpieczeństwa obywateli Polski;
- zapewnieniu praw człowieka i podstawowych wolności oraz demokratycznego porządku
w kraju;
- stworzeniu niezakłóconych warunków do cywilizacyjnego i gospodarczego rozwoju Polski;
-wzrostu dobrobytu jej obywateli;
- ochronie dziedzictwa narodowego i tożsamości narodowej;
- realizacji zobowiązań sojuszniczych;
- promowaniu interesów państwa polskiego.

Europejskie środowisko bezpieczeństwa rozwijało się w ostatnich latach w korzystnym, z punktu widzenia naszych strategicznych celów, kierunku. Znikła groźba wybuchu w Europie poważnego konfliktu militarnego, który zagrażałby bezpośrednio realizacji naszych aspiracji.

W procesie rozszerzenia NATO i Unii Europejskiej usuwane są ostatnie ślady jałtańskiego podziału Europy. Niektóre z graniczących z Polską państw dołączą niebawem do grona państw sojuszniczych, co korzystnie wpłynie na stabilizację regionalną. Konsekwentnie rozwijają się procesy transformacyjne w regionie. W ich rezultacie mogą powstawać niekiedy napięcia wewnątrz polityczne, społeczne i etniczne w niektórych państwach europejskich, ale nie powinno to powodować głębszych negatywnych reperkusji dla systemu bezpieczeństwa. Niepokój budzą utrzymujące się ostatnie bastiony autorytaryzmu na obszarze euroatlantyckim.

Pojawiły się wszakże nowe wyzwania globalne. Są związane przede wszystkim z napięciami
i niestabilnością wywoływanymi przez terroryzm międzynarodowy i proliferację broni masowego rażenia, a także nieprzewidywalną politykę reżimów autorytarnych i zjawisko "państw w stanie rozkładu", które w dużej mierze zaostrza groźbę terroryzmu międzynarodowego i rozprzestrzeniania broni masowego rażenia.

Najpoważniejsze niebezpieczeństwo wśród nowych zagrożeń dla systemu międzynarodowego i bezpieczeństwa poszczególnych państw, w tym Polski, stwarza zorganizowany terroryzm międzynarodowy, aczkolwiek stopień zagrożenia terroryzmem dla poszczególnych państw jest różny.

Zagrożeniem dla bezpieczeństwa naszego kraju jest zorganizowana przestępczość międzynarodowa, z uwagi na zarówno charakter jej działalności (przemyt broni, niebezpiecznych materiałów oraz ludzi, narkobiznes), jak i sposób działania (korupcja, pranie brudnych pieniędzy, destabilizacja systemu finansowego).

Obszar Polski, także ze względu na tranzytowe położenie, staje się przedmiotem rosnącego zainteresowania zorganizowanych międzynarodowych grup przestępczych.
Wzrasta potencjalne zagrożenie, że obce służby specjalne, a także ugrupowania terrorystyczne, ekstremistyczne oraz zorganizowane grupy przestępcze mogą podejmować próby uzyskania nieuprawnionego dostępu do informacji niejawnych, w tym wymienianych w ramach współpracy sojuszniczej.

W ujęciu długofalowym stan bezpieczeństwa państwa zależy również od tego, jak radzimy sobie z wyzwaniami, których kompleksowy charakter wymaga przedsięwzięć wykraczających poza tradycyjne instrumenty i metody strategii bezpieczeństwa. Chodzi o niektóre problemy ekonomiczne, ekologiczne i demograficzne.
Wyzwaniem dla Polski pozostaje zapewnienie takiego kształtu procesów modernizacyjnych,
w tym struktury inwestycji zagranicznych, który zagwarantuje gospodarce stabilny, zrównoważony wzrost wzmocni nasze związki z ośrodkami postępu technologicznego i myśli naukowej
w świecie. W naszym interesie leży zapewnienie niezakłóconego funkcjonowania handlu światowego i objęcie standardami wolnego handlu naszych sąsiadów. Proces rozwoju technik informatycznych i komunikacyjnych, globalizacja rynków kapitałowych niosą ze sobą zagrożenia działań naruszających stabilność sytuacji finansowo-kapitałowej i gospodarczej. Państwo dbać będzie o stworzenie należytych warunków do sprawnego funkcjonowania kluczowych elementów infrastruktury gospodarczo-finansowej państwa.

Coraz poważniejszym wyzwaniem dla Polski - jako integralnej części Zachodu - może być masowa migracja z krajów biednych i słabo rozwiniętych, będąca także skutkiem występujących tam konfliktów, prześladowań politycznych, zjawiska państw "w stanie rozkładu", dewastacji środowiska. Wzrostowi "presji migracyjnej " będzie towarzyszyć rozwój nielegalnego procederu przerzutu i handlu ludźmi. Migracje i zmiany demograficzne mogą - jak uczy doświadczenie państw zachodnich - wywoływać w krajach z dużym odsetkiem ludności napływowej przesunięcia w tradycyjnych strukturach społecznych oraz napięcia społeczne i polityczne.

Polska będzie kontynuować politykę aktywnego zaangażowania w sprawy utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa zarówno w skali regionalnej, jak i globalnej. Wyrazem gotowości do odgrywania odpowiedzialnej roli międzynarodowej jest nasze zaangażowanie w proces stabilizacji w Iraku. Kosowie i Afganistanie. Podjęcie się stabilizacyjnej funkcji w tych krajach podnosi pozycję międzynarodową Polski, a należyte wykonanie powierzonych nam zadań będzie źródłem dodatkowego prestiżu, utrwali obraz Polski jako odpowiedzialnego i solidarnego partnera na arenie międzynarodowej.
Mamy jednocześnie świadomość, że nasza aktywna rola w koalicji antyterrorystycznej może wystawiać nas na ryzyko ataków i wrogich akcji ze strony ugrupowań, którym społeczność międzynarodowa wydała walkę. Skuteczność naszej strategii bezpieczeństwa zależy od harmonijnego współdziałania wszystkich instytucji państwowych, organów władzy i administracji państwowej zgodnie z uprawnieniami i zadaniami przypisanymi im przez Konstytucję RP i ustawy. Przed tymi instytucjami i organami stoi zadanie odpowiedniego dostosowania ich metod pracy do nowych wyzwań w dziedzinie bezpieczeństwa.

Zadaniem polityki i systemu obronnego państwa jest przeciwdziałanie polityczno militarnym zagrożeniom, w tym przede wszystkim:
- obrona terytorium Polski przed ewentualną agresją zbrojną oraz zapewnienie nienaruszalności granic;
- ochrona organów państwowych i instytucji publicznych oraz zapewnienie możliwości ich ciągłego funkcjonowania;
- ochrona ludności oraz zapewnienie jej warunków przetrwania w sytuacji kryzysu lub konfliktu.

Wzrasta znaczenie sfery bezpieczeństwa wewnętrznego, którą tworzą wszystkie organy administracji publicznej oraz inne podmioty społeczne i gospodarcze, realizujące zadania
w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony. Odpowiedzialną rolę w ramach tego sektora mają do odegrania obrona cywilna, służby specjalne, policja, straż graniczna, straż pożarna, jednostki ratownictwa i inne wyspecjalizowane agencje, inspekcje i służby. Nowe wyzwania dyktują potrzebę utworzenia państwowego kompleksowego systemu reagowania kryzysowego, odpowiadającego na współczesne zagrożenia bezpieczeństwa zarówno międzynarodowego, jak i wewnętrznego.
Odpowiednie instytucje państwowe będą prowadzić działania zmierzające do powołania zintegrowanego systemu kierowania i zarządzania na wypadek kryzysu. Niezbędne staje się spójne uregulowanie zadań i kompetencji organów i instytucji państwowych, a także organizacji społecznych działających na rzecz bezpieczeństwa państwa. Skuteczność polityki i strategii bezpieczeństwa wymaga dbałości o solidność zaplecza społeczno-gospodarczego. Zdrowa gospodarka jest we współczesnych warunkach jedną z podstawowych rękojmi bezpieczeństwa państwa.

Zadaniem właściwych instytucji publicznych jest informowanie społeczeństwa
o międzynarodowej sytuacji w dziedzinie bezpieczeństwa i możliwych zagrożeniach dla Polski, propagowanie naszych interesów bezpieczeństwa na arenie międzynarodowej, umacnianie postaw patriotycznych, determinacji społeczeństwa w warunkach ewentualnych zagrożeń i kryzysów lub konieczności wypełniania sojuszniczych zobowiązań. Zadania w tym zakresie w sytuacji pokoju obejmują rozwijanie świadomości o powinnościach obywateli na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa oraz pozyskiwanie wiarygodnych informacji o zagrożeniach związanych z potencjalnymi zewnętrznymi działaniami ofensywnymi o charakterze propagandowym, wywiadowczym lub dywersyjnym.

POJĘCIE I ISTOTA SYSTEMU BEZPIECZEŃSTWA EUROPEJSKIEGO.

System to całokształt zasad organizacyjnych, ogół norm i metod obowiązujących lub zespół złożonych sposobów działania , wykonywania określonych czynności. Uwzględniając powyższą definicję przez system należy rozumieć określona metodę postępowania i środki, jakimi posługują się państwa w stosunkach międzynarodowych, celem zapewnienia sobie możliwego trwałego poczucia bezpieczeństwa.
System bezpieczeństwa w teorii i praktyce jest koncepcją bezpieczeństwa międzynarodowego. Jest to układ, który zapewnia wspólne bezpieczeństwa państw należących do danego systemu bezpieczeństwa. Aby system bezpieczeństwa był skuteczny, jego uczestnicy powinni przyjąć kilka zasad;
• Utrzymania pokoju,
• Ograniczenie stosowania siły zbrojnej,
• Załatwianie sporów drogą pokojową;
Przestrzeganie obowiązku łączenia sił przeciwko jakiemukolwiek państwu.
Na przestrzeni dwóch stuleci Europa czterokrotnie budowała system bezpieczeństwa.
1. W 1815r po raz pierwszy utworzono strukturę bezpieczeństwa na Kongresie Wiedeńskim.
2. W 1919r na konferencji pokojowej w Paryżu wprowadzono drugi raz nowy porządek, zwany systemem wersalskim-istotne w nim było założenie Ligi Narodów(art.10).
3. Trzeci system oparty był na porozumieniach w Jałcie i Poczdamie oraz na Organizacji Narodów Zjednoczonych.
4. W 1949r po raz czwarty utworzony został system bezpieczeństwa oparty na Sojuszu Północnoatlantyckim.

CHARAKTERYSTYKA ELEMENTÓW SYSTEMU BEZPIECZEŃSTWA EUROPEJSKIEGO

Zasadniczymi elementami europejskiego systemu bezpieczeństwa są;
• Sojusz Północnoatlantycki (NATO);
• Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE);
• Unia Europejska (UE);
• Unia Zachodnioeuropejska (UZE);
• Rada Europy (RE);
Wspólnota Niepodległych Państw (WNP) i jej główna siła Rosja.

System bezpieczeństwa będzie funkcjonował jeżeli;
• Państwa będą uwzględniać sprawy bezpieczeństwa nie tylko swoje, ale i innych.
• Stosunki miedzy państwami będą na zasadach partnerskich.
• Będzie rozwijać się współpraca we wszystkich dziedzinach.
• Zostanie wprowadzone stałe ograniczenie zbrojeń.
• Zostaną stworzone mechanizmy uniemożliwiające powstawaniu konfliktów i przeciwstawianie się sytuacja kryzysowym.

Model systemu bezpieczeństwa europejskiego jest tworem amerykańskiej i zachodnioeuropejskiej myśli politycznej.

Według K.Malaka istnieją trzy zasadnicze filary systemu bezpieczeństwa europejskiego;

• Paneuropejski oparty o OBWE
• Atlantycki
• Zachodnioeuropejski

W pierwszym filarze najważniejszą instytucją jest OBWE, która realizuje realizuje zadania w pięciu obszarach działania;
• Formułowania norm postępowania w stosunkach międzynarodowych,
• Formułowania norm postępowania w stosunkach zewnętrznych,
• Legitymizacji wspólnych operacji podejmowanych w interesie bezpieczeństwa ogólnoeuropejskiego,
• Promowania wartości mających służyć pokojowej współpracy i rozwojowi międzynarodowemu,
• Monitorowania przebiegu procesów pokojowych.

Drugi filar systemu bezpieczeństwa modelu zachodniego opiera się na Sojuszu Północnoatlantyckim. Strategia NATO opiera się na;
• Utrzymaniu więzi transatlantyckich.
• Utrzymaniu skuteczności wojskowej.
• Zapobieganie konfliktom i zarządzanie kryzysowe.
• Partnerstwo, współpraca i dialog.
• Kontrola zbrojeń.

Istotne znaczenie w systemie bezpieczeństwa stanowi współpraca NATO z Unią Europejską.
W trzecim filarze bezpieczeństwa europejskiego najważniejszą organizacją jest Unia Europejska.

UE realizuje dwie zasadnicze funkcje zewnętrzną i wewnętrzną.
Do zadań wewnętrznych których należy zaliczyć;
• Osiągnięcie zrównoważonego i trwałego postępu gospodarczo-społecznego;
• Potwierdzenie swojej tożsamości w skali międzynarodowej.

Zadania zewnętrzne polegają na rozszerzeniu strefy stabilności na obszar Europy Środkowej i Wschodniej. Ważną działalnością UE jest polityka obronna w zakresie;
• Interwencji zbrojnej w sytuacjach kryzysowych i humanitarnych;
• Utrzymywania i przywracania pokoju.

Inną wizję systemu bezpieczeństwa europejskiego ma Rosja, według której państwa powinny stworzyć międzynarodowe podstawy dla KBWE (OBWE). Wzmocnić jej mechanizm polityczno – wojskowy oraz utworzyć na podstawie KBWE dwie uzupełniające się struktury: wschodnią, w której główną rolę odgrywałaby Rosja i WNP, oraz zachodnia, z dominująca rolą NATO i UZE

System bezpieczeństwa modelu wschodniego charakteryzują następujące zasady:
• Niepodzielność bezpieczeństwa
• Kompleksowe podejście do bezpieczeństwa
• Wzajemne uzupełnianie się wysiłków państw i działających w sferze bezpieczeństwa struktur wielostronnych.
• Według takiej koncepcji Rosyjski system bezpieczeństwa powinien składać się z kompleksu struktur i mechanizmów obronnych mających na celu:
• umacnianie stabilności wojskowo politycznej w Europie,
• odstraszanie potencjalnych agresorów przed wywołaniem konfliktu,
• obronę środkami wojskowymi interesów, suwerenności, niepodległości i integralności.

PODSTAWY PRAWNE DZIAŁANIA NATO

NATO jest międzynarodowym sojuszem polityczno wojskowym. Powstał na mocy
podpisania Traktatu Północnoatlantyckiego w Waszyngtonie 4 kwietnia 1949 roku.
Opiera się on na artykule 51 Karty Narodów Zjednoczonych, który potwierdza prawo każdego niepodzielnego państwa do samodzielnej i zbiorowej obrony.
Zgodnie z ta zasadą, głównym celem NATO jest;
– zagwarantowanie, środkami politycznymi i militarnymi wolności i bezpieczeństwa wszystkim swoim członkom.

Do NATO przystąpiło w wersji początkowej 12 państw. Natomiast w 1952 roku do Paktu przyłączyły się następujące kraje: Grecja i Turcja, w 1955 roku RFN, a w 1982- Hiszpania.
Polska do NATO przystąpiła 12 marca 1999 roku (Węgry i Czechy).
Razem do Sojuszu wchodzi 26 państw.

Wschodni wymiar polityki bezpieczeństwa NATO

Po zakończeniu „zimnej wojny” w NATO nastąpił kryzys. Twierdzono, ze organizacja ta po upadku Układu Warszawskiego nie jest przygotowana do nowej roli. Rosja zdając sobie z tego sprawę, wysuwała postulaty, ze przede wszystkim OBWE powinna zapewnić bezpieczeństwa na Starym Kontynencie. Koncepcja ta zmierzała do ograniczenia roli NATO.

Uwzględniając powyższe uwarunkowania w 1994r w Brukseli odbył się szczyt NATO , na którym Sojusz potwierdził, że jest to organizacja otwarta dla członkostwa innych państw europejskich, gdyż jej rozszerzenie przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa północnoatlantyckiego.

W 1997r na szczycie w Madrycie szefowie państw i rządów Sojuszu zaprosili Republikę Czech, Węgry i Polskę do rozpoczęcia rokowań w sprawie przystąpienia do NATO.

Rozszerzenie Sojuszu było dla Rosji poważnym problemem politycznym i usiłowała;
• zablokować lub spowolnić proces rozszerzania NATO;
• tworzyć własny system bezpieczeństwa w ramach Wspólnoty Niepodległych Państw.
Pomimo sprzeciwu w 1997r w Paryżu NATO i Rosja podpisały dokument: Akt stanowiący NATO- Rosja.

Na mocy tego dokumentu powstała Stała Wspólna Rada NATO-Rosja, której zadaniem było zwiększenia zaufania.

NATO w związku z procesem rozszerzenia;
• rozpoczyna prowadzenie rozmów z Ukrainą w wyniku których została podpisana Karta o szczególnym partnerstwie między NATO a Ukrainą (1997).

W marcu 1999r do NATO przystępują pierwsze państwa należące do UW.

W 2004r odbył się szczyt Paktu Północnoatlantyckiego w Stambule, na którym podjęto kroki w celu wzmocnienia dalszego Partnerstwa, zaangażowania w ważnych regionach Kaukazu i Azji Środkowej.

W czerwcu 2004r w Stambule odbył się kolejny szczyt NATO na którym przyjęto kolejnych członków siedmiu państw.

PÓŁNOCNY WYMIAR POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA SOJUSZU PÓŁNOCNOATLANTYCKIEGO

Północny wymiar polityki bezpieczeństwa NATO dotyczy państw skandynawskich (Szwecja, Norwegia, Dania. Finlandia i Islandia).

Do NATO przystąpiły W 1949 roku Norwegia, Dania i Islandia.

Polityka bezpieczeństwa Norwegii i Danii łączy uczestnictwo w strukturze wojskowej NATO z ograniczeniami dotyczącymi stacjonowania baz oraz broni jądrowej i obcych wojsk na swym terytorium w warunkach pokoju.

Szwecja i Finlandia preferują politykę neutralności i w związku z tym nie przystąpiły do NATO- Jednak uczestniczą w programie Partnerstwo dla Pokoju.

POŁUDNIOWY WYMIAR POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA PAKTU PÓŁNOCNOATLANTYCKIEGO

Istotnym znaczeniem w zakresie bezpieczeństwa euroatlantyckiego jest też bezpieczeństwa i stabilność państw Morza Śródziemnego.

Dialog Śródziemnomorski rozpoczyna się od przyjętej 1994roku deklaracji szczytu państw i rządów Sojuszu w Brukseli na , której pozytywnie oceniono rezultaty procesu pokojowego.

Na tej podstawie NATO rozpoczęło współprace z państwami tego rejonu: Egiptem, Izraelem, Jordanią, Maroko i Tunezją. Dialog ten polega na regularnych, dwustronnych dyskusjach politycznych, które wyjaśniają działalność Sojuszu w zakresie stabilizacji i bezpieczeństwa tego regionu.
W lipcu 1997r na szczycie w Madrycie utworzono Śródziemnomorską Grupę Współpracy podległy Radzie Północnoatlantyckiej.

WSPÓŁPRACA NATO Z INNYMI ORGANIZACJAMI ZAPEWNIAJĄCYMI BEZPIECZEŃSTWO

NATO W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA W EUROPIE I NA ŚWIECIE WŚPÓŁPRACUJE;
• ONZ, OBWE, UE, UZE, RE, WNP.

ONZ powstała w 1954roku i skupia 51 państw. Podstawowe cele ONZ to;
• utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
• rozwijanie przyjaznych stosunków miedzy narodami,
• rozwiązywanie, na drodze międzynarodowej współpracy.

Na rzecz utrzymania bezpieczeństwa na podstawie mandatu ONZ albo zgodnie z art. 51Karty narodów Zjednoczonych może działać Sojusz Północnoatlantycki.

Nie jest wykluczone, że NATO stanie się polityczno-militarnym elementem światowego systemu bezpieczeństwa w oparciu o system prawny ONZ. Wówczas w jego skład mogłyby wchodzić siły i środki USA, Kanady, UE, Japonii, a być może i innych państw, które zgłosiłyby akces w tych działaniach.
Taka struktura spowodowałaby zwiększenie roli ONZ w zakresie bezpieczeństwa światowego.

KOLEJNĄ ORGANIZACJĄ, Z KTÓRĄ WSPÓŁPRACUJE NATO JEST OBWE

Celem działania jest poprawa stosunków międzynarodowych i zapewnienie warunków, w których państwa będą mogły żyć w pokoju, wolne od zagrożeń.

Do głównych zadań realizowanych przez OBWE należy zaliczyć;

• proces nauczania i wychowania;
• problem ograniczenia i redukcji zbrojeń;
• wypracowanie odpowiednich ustaleń oraz ich kontroli.

OBWE nie jest organizacją zdolna do szybkiej reakcji, ponieważ nie dysponuje własnymi siłami zbrojnymi, a ich powoływanie zależy od dobrej woli państw uczestniczących.

KOLEJNĄ ORGANIZACJĄ, WSPÓŁPRACUJĄCĄ Z NATO JEST UNIA EUROPEJSKA

UE skupia 25 państw europejskich, jej głównym zadaniem jest stworzenie wolnego rynku, wspólnej unii gospodarczej i finansowej oraz wspólnej polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa.

Zasadniczymi celami UE w zakresie obronnym są;

• umacnianie bezpieczeństwa Unii oraz jej państw członkowskich;
• zachowanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa światowego;
• rozwijanie i umacnianie demokracji, rządów prawa oraz poszanowania praw człowieka.

Kolejnymi organizacjami, z którymi współpracuje NATO to UZE i RE.

1. UZE powstała w 1954r- obecnie należy do niej 10 państw.

W działalności UZE istotne są ustalenia z Maastricht w których przyjmuje się, że organizacja ma następujące cele:
• dalej będzie rozwijać europejską współpracę polityczną,
• włączy politykę obronną do europejskiej polityki gospodarczej i polityki bezpieczeństwa,
• będzie realizowała decyzje w zakresie polityki obronnej, przez co powinna stać się częścią procesu rozwoju UE.
• UZE w stosunku do UE spełnia rolę integratora komponentu obronnego w zakresie polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa.

2. RE powstała w 1949r- obecnie skupia prawie wszystkie państwa Europy.
RE zajmuje się głównie ochroną praw człowieka i demokracji, a także współpracą państw członkowskich w dziedzinie kultury.

NATO A WSPÓLNOTA NIEPODLEGŁYCH PAŃSTW

WNP powstała w 1991r na mocy tzw. Układu białowieskiego i skupiała trzy kraje: Rosję, Ukrainę i Białoruś.

21 grudnia 1991r podpisano protokół w Ałma Atcie na mocy którego przystąpiło do niej osiem republik dawnego ZSRR.

W 1993r do WNP przystąpiła Gruzja.

Celem WNP jest prowadzenie wspólnej polityki zagranicznej państw uregulowane wspólnym Traktatem Taszkienckim z maja 1992r, stworzenie wspólnej przestrzeni gospodarczej, wspólnego systemu gospodarczego, jak również ochrona środowiska.

WNP miała być zabezpieczeniem przed chaosem wynikającym z rozpadu ZSRR, z drugiej- wyjściem naprzeciw tendencji odbudowy imperium w nowej formule.

Wspólnota jest tworem słabym, ulega dalszym zmianom, np. w 1994r pojawił się projekt przekształcenia jej w Unię Euroazjatycką.

NATO współpracując z organizacjami zapewniającymi bezpieczeństwo na świecie musi dokonywać licznych transformacji.

BEZPIECZEŃSTWO POLSKI W STRUKTURACH NATO

Na poziom bezpieczeństwa Polski oraz jej udział w europejskim systemie bezpieczeństwa wywiera wpływ jej geopolitycznego położenia, potencjał polityczny, gospodarczy, społeczny, militarny, a także sposoby rozwiązywania stojących przed krajem zadań.
Po zmianach ustrojowych w 1989r wybrano model polityczny wzorowany na państwach Europy Zachodniej.
Stworzenie europejskiego systemu bezpieczeństwa zbiorowego, było dążeniem państw Europy. Zgodnie z tym, istotnymi celami polskiej polityki było:
_ integracja z Unią Europejską,
_ członkostwo w NATO i UZE,
_ ukształtowanie jak najlepszych stosunków z sąsiadami.

Członkostwo w NATO zmieniło politykę zagraniczną Polski.

SYSTEM MISSILE DEFENCE (SYSTEM OBRONY ANTYBALISTYCZNEJ)

SYSTEM MD PRZEZNACZONY JEST DO OBRONY ANTYBALISTYCZNEJ PRZED RAKIETAMI BALISTYCZNYMI KRÓTKIEGO, ŚREDNIEGO, POŚREDNIEGO I MIĘDZYKONTYNENTALNEGO ZASIĘGU.

System ma chronić przed rakietowym atakiem ze strony takich państw jak: Iran, Korea Północna, Syria, Chiny.

Poza terytorium USA tarcza antyrakietowa będzie chronić grupę 50 państw.

Elementy systemu MD będą się znajdowały na terytorium piętnastu państw.

System będzie się składał; radary, satelity, rakietowe systemy antybalistyczne.

Baza antyrakietowa będzie chroniła w pierwszej kolejności radar RBR znajdujący się w Czechach, w drugiej kolejności terytorium USA a w trzeciej Europę w tym także Polskę.
tarcza antyrakietowa w Polsce będzie się składać z bazy systemu GMB czyli naziemnego systemu obrony antybalistycznej w środkowej fazie lotu, mającej na początku 10 a docelowo 20 antyrakiet umieszczonych w silosach.

KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z ROZMIESZCZENIA RAKIET

- wzrost bezpieczeństwa polski.
- zwiększenie możliwości obronnych przed atakami terrorystycznymi.
- wzrost prestiżu polski na arenie międzynarodowej.

PRZECIWNICY UWAŻAJĄ, ZE NASTĄPI WZROST ZAGROŻENIA ATAKAMI TERRORYSTYCZNYMI.

Wykład II

KONSTYTUCYJNE ORGANY PAŃSTWA WŁAŚCIWE
W SPRAWACH BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO
Bibliografia:
1.Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r.( Dz. U. Nr.78, poz.483 z późn. zm)
2.Multon J. Wizje bezpieczeństwa europejskiego. Elipsa 1997 r.
3.Paruch W., Trembecka K., Typologia systemów bezpieczeństwa, Lublin 1998 r.
4.Strategia bezpieczeństwa RP z 04.01.2000r.MON Warszawa 2000 r.
5. Strategia obronności RP z 23.05.2000 r. MON Warszawa 2000 r.
6. Słownik terminów bezpieczeństwa narodowego, AON, Warszawa 2002 r.
7. Strategia bezpieczeństwa narodowego RP, MSZ, Warszawa 2002 r.
8. Strategia wojskowa z 2003 r., MON 2003 r.
9. Ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz.U z 2003 r. Nr.210 poz.2036)
10. Ustawa o stanie klęski żywiołowej z dnia 18.04.2002r. (Dz.U z 2002r Nr62 poz.558) z późn.zm.
11. Ustawa o stanie wyjątkowym z 26.04.2002r.( Dz.U z 2002r.Nr 113 poz.985)1212
12.Ustawa o stanie wojennym i kompetencjach ND SZ z 29.09.2002r.
(Dz U z 2002r. Nr 156 poz.1301) z późn. zm.

KONSTYTUCYJNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ PREZYDENTA RP I PREMIERA ZA BEZPIECZEŃSTWO

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Art. 126.
2. Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium.
Art. 134.
1. Prezydent Rzeczypospolitej jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.
3. Prezydent Rzeczypospolitej mianuje Szefa Sztabu Generalnego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych na czas określony. Czas trwania kadencji, tryb i warunki odwołania przed jej upływem określa ustawa.
4. Na czas wojny Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, mianuje Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych. W tym samym trybie może on Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych odwołać. Kompetencje Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasady jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej określa ustawa.
5. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, nadaje określone w ustawach stopnie wojskowe.
6. Kompetencje Prezydenta Rzeczypospolitej, związane ze zwierzchnictwem nad Siłami Zbrojnymi, szczegółowo określa ustawa.
Art. 135.
Organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej w zakresie wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa państwa jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego.
Art. 136.
W razie bezpośredniego, zewnętrznego zagrożenia państwa Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, zarządza powszechną lub częściową mobilizację i użycie Sił Zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 141.
1. W sprawach szczególnej wagi Prezydent Rzeczypospolitej może zwołać Radę Gabinetową. Radę Gabinetową tworzy Rada Ministrów obradująca pod przewodnictwem Prezydenta Rzeczypospolitej.
2. Radzie Gabinetowej nie przysługują kompetencje Rady Ministrów.
Art. 144.
2. Akty urzędowe Prezydenta Rzeczypospolitej wymagają dla swojej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów, który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność przed Sejmem.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy:
• zwoływania Rady Gabinetowej,
• powoływania i odwoływania członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
PRAWA I KOMPETENCJE

• W razie bezpośredniego zewnętrznego zagrożenia państwa zarządza powszechną lub częściową mobilizację (art.. 136)
• W sprawach szczegółowej wagi może zwołać Radę Gabinetową (art.. 146)
Art. 146.
4. W zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w szczególności:
7) zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny,
Cool zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa,
11) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej,

MINISTER OBRONY NARODOWEJ
" Ustawa z dnia 14 grudnia 1995r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej" (Dz. U.z 1996r Nr 10 poz.56 ) z późn.zm.

ZAKRES DZIAŁANIA
- Kierowanie w czasie pokoju całokształtem działalności SZRP;
- Realizowanie generalnych założeń, decyzji i wytycznych Rady Ministrów w zakresie obrony państwa i koordynowanie realizacji wynikających z nich zadań;
- Określanie celów, kierunków i zadań szkolnictwa wojskowego;
- Zawieranie umów międzynarodowych wynikających z decyzji Rady Ministrów, dotyczących udziału polskich kontyngentów wojskowych w międzynarodowych misjach pokojowych i humanitarnych oraz ćwiczeń wojskowych prowadzonych wspólnie z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi.

MINISTER SPRAW
WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

W zakresie bezpieczeństwa odpowiada za:
- Ustalenie kierunków działania i koordynowania przedsięwzięć, mających na celu zapewnienie ochrony przed bezprawnymi zamachami na życie i zdrowie ludzki, dorobek materialny i kulturalny społeczeństwa, a także zachowania porządku publicznego;
- Stworzenie warunków sprzyjających zapobieganiu przestępczości oraz zjawiskom kryminogennym, a także określenie zasad współdziałania w tym zakresie z terenowymi organami administracji rządowej, samorządu i organizacjami społecznymi

Porządek publiczny to:
stan ładu, spokoju i funkcjonowania jednostki zgodnie z prawami, normami i zwyczajami obowiązującymi w społeczeństwie, zapewniający jej ochronę życia, zdrowia oraz mienia

GŁÓWNE ZADANIA MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO

- Zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej i porządku publicznego
- Ochrona granicy państwowej i kontrola ruchu granicznego
- Ochrona organów władzy i administracji rządowej oraz ich siedzib, a także ochrona placówek dyplomatycznych
- Ochrona ludności
- Ochrona przeciwpożarowa i czynności ratownicze
- Przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych i innych
podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu

FORMACJE NADZOROWANE PRZEZ MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
POLICJA
PAŃSTWOWA STRAŻ POŻARNA
STRAŻ GRANICZNA
BIURO OCHRONY RZĄDU

PRZEZNACZENIE, ZADANIA, STRUKTURA ORGANIZACYJNA ORAZ ZASADY FUNKCJONOWANIA POLICJI

POLICJA
"Ustawa o Policji z 06 kwietnia 1990r" (Dz.U z 2002r Nr 7 poz 58 ) z późn.zm.

STRAŻ GRANICZNA
USTAWA O STRAŻY GRANICZNEJ z dnia 12 października 1990 r.
Dz.U. z 2005r. Nr 234 poz 462 ) z późn. zm.

ZADANIA
- ochrona granicy państwowej;
- ochrona nienaruszalności znaków i urządzeń służących do ochrony granicy państwowej
- organizowanie i dokonywanie kontroli ruchu granicznego;
- gromadzenie i przetwarzanie informacji z zakresu ochrony granicy państwowej i kontroli ruchu - granicznego oraz udostępnianie ich właściwym organom państwowym
- ochrona granicy państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej poprzez prowadzenie obserwacji statków powietrznych i obiektów latających, przelatujących przez granicę państwową na małych wysokościach oraz informowanie o tych przelotach właściwych jednostek Sił Powietrznych;

PAŃSTWOWA STRAŻ POŻARNA
Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 sierpnia 1991 r. (Dz.U z 2006r. Nr 96
poz.667 ) z późn. zm.
ZADANIA
1) rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń,
2) wykonywanie pomocniczych specjalistycznych czynności ratowniczych w czasie klęsk żywiołowych lub likwidacji miejscowych zagrożeń przez inne służby ratownicze,
3) kształcenie kadr dla potrzeb Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek ochrony przeciwpożarowej oraz powszechnego systemu ochrony ludności,
4) nadzór nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych,

WOJEWODA
Ustawa z dnia 05.06.1998r. o organizacji rządowej w województwie (Dz.Uz2001r. Nr 80 poz.872) z późn. zm.

Prawa i obowiązki

1. Wojewoda jako przedstawiciel rządu w województwie ma prawo kontrolowania zadań realizowanych przez komendanta wojewódzkiego, dotyczących bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Wojewoda jako przedstawiciel rządu może wydawać polecenia obowiązujące wszystkie organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego.
3. Wojewoda może wydawać rozporządzenia porządkowe, przewidujące za naruszenie ich przepisów kary grzywny, wymierza się na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach. Policja w toku czynności administracyjno - porządkowych kontroluje przestrzeganie tych rozporządzeń i ściga sprawców wykroczeń.
4. Wojewodowie jako przewodniczący powołują zespoły do spraw ochrony przeciwpożarowej ratownictwa, w których skład włączeni są komendanci wojewódzcy policji i kierują ich pracą.

REGULACJE PRAWNE DOTYCZĄCE
STANÓW NADZWYCZAJNYCH
Bibliografia:
1.Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r.( Dz. U. z1997 r. Nr poz. )
2.Paruch W., Trembecka K., Typologia systemów bezpieczeństwa, Lublin 1998 r.
3.Rozporządzenie RM z 03.12.2002r.w sprawie sposobu tworzenia gminnego powiatowego i wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego oraz RzZKK i ich funkcjonowania (Dz.U z 2002r.Nr 215 poz.1818) z późn. zm.
4.Rozporządzenie RM z 20.02.2003r. w sprawie szczegółowych zasad udziału pododzidłów i oddziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu (Dz.U z 2003r. Nr 41 poz.347);
5. Rozporządzenie RM 08.06.1999r. w sprawie zasad ewidencji i wypłaty odszkodowań za szkody poniesione w związku z akcjami zwalczania klęsk (Dz.U z 1999r.Nr 55 poz.573);
6. Rozporządzenie RM z 21.09.2004r. Organizowania stosowania w czasie stanu wojennego ograniczeń wolności i praw obywatela i osób, których działalność zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa oraz postępowaniu w tych sprawach (Dz.U z 2004r. Nr 219 poz.2219);
7.Strategia bezpieczeństwa RP z 04.01.2000r.MON Warszawa 2000 r.
8. Strategia obronności RP z 23.05.2000 r. MON Warszawa 2000 r.
9. Słownik terminów bezpieczeństwa narodowego, AON, Warszawa 2002 r.
10. Strategia bezpieczeństwa narodowego RP, MSZ, Warszawa 2002 r.
11. Strategia wojskowa z 2003 r., MON 2003 r.
12. Ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz.U z 2004r. Nr.241 poz.2416)
13. Ustawa o stanie klęski żywiołowej z dnia 18.04.2002r. (Dz.U z 2002r Nr62 poz.558) z późn.zm.
14. Ustawa o stanie wyjątkowym z 26.04.2002r.( Dz.U z 2002r.Nr 113 poz.985)
15.Ustawa o stanie wojennym i kompetencjach ND SZ i zasadach podległości konstytucyjnym organom RP z 29.09.2002r. (Dz U z 2002r. Nr 156 poz.1301) z późn. Zm

AKTY PRAWNE

KONSTYTUCJA RP
Art. 228. 1
W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej

USTAWA
z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej

USTAWA
z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz
o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych
i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej

USTAWA
z dnia 21 czerwca 2002 r. O STANIE WYJĄTKOWYM

USTAWA
z dnia 18 kwietnia 2002 r. O STANIE KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

STANY NADZWYCZAJNE

KRYZYS POLITYCZNO - MILITARNY

STAN WOJENNY - Rozporządzenie Prezydenta RP Konstytucja RP - art. 229

KRYZYS NIEMILITARNY

STAN
WYJĄTKOWY- Rozporządzenie Prezydenta RP Konstytucja RP - art. 230

STAN KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ- Rozporządzenie RM Konstytucja RP - art. 232

USTAWA O STANIE KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ
(Dz. U. Nr 62 poz. 558) z późn. zmian.
określa:
* klęskę żywiołową
* katastrofę naturalną
* awarię techniczną
- Zasady działania organów władzy publicznej
- Zakres ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela

umożliwia:
- Kierowanie podczas reagowania kryzysowego
- Udział pododdziałów i oddziałów Sił Zbrojnych w zapobieganiu i likwidacji klęski żywiołowej

ETAPY REAGOWANIA

ZAPOBIEGANIE

ODBUDOWA SYTUACJA PRZYGOTOWANIE DZIAŁANIA
KRYZYSOWA

REAGOWANIE NA ZAGROŻENIE

USTAWA O STANIE WYJĄTKOWYM
(Dz. U. Nr 113 poz. 985

określa:
- Zasady działania organów władzy publicznej
- Zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela
- Przepisy ogólne dotyczące wprowadzenia stanu wyjątkowego

umożliwia:
- Udział Sił Zbrojnych w charakterze policji
- Przywracanie porządku publicznego w szkołach wyższych, uczelniach, zakładach pracy

USTAWA O STANIE WOJENNYM ORAZ KOMPETENCJACH NACZELNEGO DOWÓDCY I ZASADACH PODLEGŁOŚCI KONSTYTUCYJNYCH ORGANOM RP
(Dz. U. z2002 r. nr 113 poz.985) z późn. Zm
określa:
- Zasady działania organów władzy publicznej w czasie stanu wojennego
- Kompetencje Naczelnego Dowódcy SZ
- Zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela
umożliwia:
- Nakładanie na przedsiębiorców dodatkowych zadań
- Zajęcie nieruchomości niezbędnych dla SZ
- Nakładanie na osoby fizyczne i prawne obowiązku wykonywania świadczeń
- Wprowadzenie cenzury prewencyjnej

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 marca 1991 r.
w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia oddziałów i pododdziałów Policji oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie zagrożenia bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego oraz zasad użycia broni palnej przez te jednostki

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20.02. 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad udziału oddziałów i pododdziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniu.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 06.05. 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

"PLAN UDZIAŁU ODDZIAŁÓW I PODODDZIAŁÓW SZ RP
W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA SYTUACJI KRYZYSOWYCH"

Szczegółowe plany udziału oddziałów i pododdziałów SZ RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych
• "Plan udziału SZ RP w akcjach ratowniczo-gaśniczych i usuwaniu skutków pożarów przestrzennych".
• "Plan udziału SZ RP w akcjach poszukiwawczo - ratowniczych".
• "Plan udziału SZ RP w obronie przed terroryzmem".
• "Plan udziału SZ RP w akcji odśnieżania".
• "Plan udziału SZ RP w oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych".
• "Plan udziału SZ RP w zwalczaniu powodzi i zjawisk lodowych".
• "Plan udziału SZ RP w likwidacji skutków awarii technicznych z TŚP i wypadków radiacyjnych".
• "Plan działań przeciw epidemiologicznych"

Ewelina21

WYKŁAD III

ZMIANY W SYSTEMIE ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO W ASPEKCIE UCHWALONEJ PRZEZ SEJM RP USTAWY O ZARZĄDZANIU KRYZYSOWYM.

USTAWA OKREŚLA ORGANY WŁAŚCIWE W SPRAWACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO ORAZ ICH ZADANIA I ZASADY DZIAŁANIA W TEJ DZIEDZINIE A TAKŻE ZASADY FINANSOWANIA ZADAŃ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO.

ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE - TO DZIAŁALNOŚĆ ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ BĘDĄCA ELEMENTEM KIEROWANIA BEZPIECZEŃSTWEM NARODOWYM, KTÓRA POLEGA NA ZAPOBIEGANIU SYTUACJOM KRYZYSOWYM, PRZYGOTOWANIU DO PRZEJMOWANIA NAD NIMI KONTROLI W DRODZE ZAPLANOWANYCH DZIAŁAŃ, REAGOWANIU W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA SYTUACJI KRYZYSOWYCH ORAZ NA ODTWARZANIU INFRASTRUKTURY LUB PRZYWRÓCENIU JEJ PIERWOTNEGO CHARAKTERU.

SYTUACJA KRYZYSOWA – SYTUACJA BĘDĄCA NASTĘPSTWEM ZAGROŻENIA I PROWADZĄCA W KONSEKWENCJI DO ZERWANIA LUB ZNACZNEGO NARUSZENIA WIĘZÓW SPOŁECZNYCH PRZY RÓWNOCZESNYM POWAŻNYM ZAKŁÓCENIU W FUNKCJONOWANIU INSTYTUCJI PUBLICZNYCH, JEDNAK W TAKIM STOPNIU, ŻE UŻYTE ŚRODKI NIEZBĘDNE DO ZAPEWNIENIA LUB PRZYWRÓCENIA BEZPIECZEŃSTWA NIE UZASADNIAJĄ WPROWADZENIA ŻADNEGO ZE STANÓW NADZWYCZAJNYCH.

INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA – SYSTEMY ORAZ WCHODZĄCE W ICH SKŁAD POWIĄZANE ZE SOBĄ FUNKCJONALNIE OBIEKTY, W TYM OBIEKTY BUDOWLANE, URZĄDZENIA, INSTALACJE, USŁUGI KLUCZOWE DLA BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA I JEGO OBYWATELI ORAZ SŁUŻĄCE ZAPEWNIENIU SPRAWNEGO FUNKCJONOWANIA ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ, A TAKŻE INSTYTUCJI I PRZEDSIĘBIORCÓW.

INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA/SYSTEMY
• ZAOPATRZENIA W ENERGIĘ I PALIWA;
• ŁĄCZNOŚCI I SIECI TELEINFORMATYCZNYCH;
• FINANSOWE;
• ZAOPATRZENIA W ŻYWNOŚĆ I WODĘ;
• OCHRONY ZDROWIA;
• TRANSPORTOWE I KOMUNIKACYJNE;
• RATOWNICZE;
• ZAPEWNIAJĄCE CIĄGŁOŚĆ DZIAŁANIA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ;
• PRODUKCJI, SKŁADOWANIA, PRZECHOWYWANIA I STOSOWANIA SUBSTANCJI CHEMICZNYCH I PROMIENIOTWÓRCZYCH, W TYM RUROCIĄGI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNYCH.

OCHRONA INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ – ZESPÓŁ PRZEDSIĘWZIĘĆ
ORGANIZACYJNYCH REALIZOWANYCH W CELU ZAPEWNIENIA
FUNKCJONOWANIA LUB SZYBKIEGO ODTWORZENIA INFRASTRUKTURY
KRYTYCZNEJ NA WYPADEK ZAGROŻEŃ, W TYM AWARII, ATAKÓW
ORAZ INNYCH ZDARZEŃ ZAKŁÓCAJĄCYCH JEJ PRAWIDŁOWE
FUNKCJONOWANIE.

NARODOWY SYSTEM POGOTOWIA KRYZYSOWEGO „NSPK”
REALIZOWANE PRZEZ ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ ORAZ
SIŁY ZBROJNE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ ZADANIA
I PROCEDURY PRZEZNACZONE DO ZAPOBIEGANIA SYTUACJOM
KRYZYSOWYM, PRZYGOTOWANIA DO PRZEJMOWANIA NAD NIMI
KONTROLI W DRODZE ZAPLANOWANYCH DZIAŁAŃ ORAZ
REAGOWANIA W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA SYTUACJI
KRYZYSOWYCH;

PLANOWANIE CYWILNE
• CAŁOKSZTAŁT PRZEDSIĘWZIĘĆ ORGANIZACYJNYCH, POLEGAJĄCYCH NA OPRACOWYWANIU PLANÓW, W TYM PLANÓW REAGOWANIA KRYZYSOWEGO, I PROGRAMÓW, MAJĄCYCH NA CELU OPTYMALNE WYKORZYSTANIE DOSTĘPNYCH SIŁ I ŚRODKÓW W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH ORAZ W CZASIE STANÓW NADZWYCZAJNYCH I W CZASIE WOJNY, W ZAKRESIE ZAPOBIEGANIA SYTUACJOM KRYZYSOWYM, PRZYGOTOWANIA DO PRZEJMOWANIA NAD NIMI KONTROLI, REAGOWANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH ORAZ ODTWARZANIA INFRASTRUKTURY I PRZYWRACANIA JEJ PIERWOTNEGO CHARAKTERU;

• PLANOWANIE W ZAKRESIE WSPIERANIA SIŁ ZBROJNYCH RP W RAZIE ICH UŻYCIA ORAZ PLANOWANIE WYKORZYSTANIA SIŁ ZBROJNYCH RP DO REALIZACJI ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO.

ZADANIA Z ZAKRESU PLANOWANIA CYWILNEGO
• GROMADZENIE I PRZETWARZANIE INFORMACJI O MOŻLIWYCH DO UŻYCIA SIŁACH I ŚRODKACH W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH, W CZASIE STANÓW NADZWYCZAJNYCH I W CZASIE WOJNY;

• OPRACOWYWANIE PROCEDUR POSTĘPOWANIA NA WYPADEK ZAGROŻEŃ;

3. PRZYGOTOWYWANIE PLANÓW REAGOWANIA KRYZYSOWEGO

PLANY REAGOWANIA KRYZYSOWEGO
• TWORZY SIĘ NA SZCZEBLU KRAJOWYM, WOJEWÓDZKIM,
• POWIATOWYM I GMINNYM;

SKŁADAJĄ SIĘ Z:
• PLANÓW GŁÓWNYCH / CHARAKTERYSTYKA ZAGROŻEŃ, OCENA
RYZYKA, CHARAKTERYSTYKA SIŁ I ŚRODKÓW, PRZEWIDYWANE
WARIANTY DZIAŁANIA, ITP. /;
• PROCEDUR REAGOWANIA KRYZYSOWEGO;
• ZAŁĄCZNIKÓW FUNKCJONALNYCH PLANU GŁÓWNEGO.

• ZAŁĄCZNIKI FUNKCJONALNE OKREŚLAJĄCE ORGANIZACJĘ OCHRONY
PRZED ZAGROŻENIAMI RADIACYJNYMI ZAWIERAJĄ TYLKO PLANY
NA POZIOMIE KRAJOWYM I WOJEWÓDZKIM;

4. AKTUALIZOWANE SĄ NIE RZADZIEJ NIŻ CO DWA LATA.

PLANY OCHRONY INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ
• TWORZY SIĘ NA POZIOMIE KRAJOWYM I WOJEWÓDZKIM;

• W SKŁAD PLANÓW OCHRONY INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ WCHODZĄ:

• WYKAZ OBIEKTÓW I SYSTEMÓW INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ;
• CHARAKTERYSTYKA ZAGROŻEŃ ORAZ RYZYKO ICH WYSTĄPIENIA;
• CHARAKTERYSTYKA ZASOBÓW MOŻLIWYCH DO WYKORZYSTANIA;
• WARIANTY DZIAŁANIA;
• WARIANTY ODTWARZANIA INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ;
• ZASADY WSPÓŁPRACY ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ Z WŁAŚCICIELAMI ORAZ
POSIADACZAMI SAMOISTNYMI I ZALEŻNYMI W ZAKRESIE OCHRONY;
• TERMINY I TRYB AKTUALIZACJI.

3. AKTUALIZOWANE, NIE RZADZIEJ NIŻ CO 2 LATA

ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE/UOGÓLNIENIA
• ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ SPRAWUJE RADA MINISTRÓW;
• W PRZYPADKACH NIECIERPIĄCYCH ZWŁOKI ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE SPRAWUJE MINISTER WŁAŚCIWY DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH;
• DECYZJE PODJĘTE PRZEZ MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW
WEWNĘTRZNYCH PODLEGAJĄ ROZPATRZENIU NA NAJBLIŻSZYM
POSIEDZENIU RADY MINISTRÓW;

• PREZES RADY MINISTRÓW OKREŚLA WYKAZ ZADAŃ I PROCEDUR
NSPK, W TYM SPOSOBY I TRYB ICH URUCHAMIANIA;
• PRZY RADZIE MINISTRÓW TWORZY SIĘ RZĄDOWY ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO, JAKO ORGAN OPINIODAWCZO –
- DORADCZY WŁAŚCIWY W SPRAWACH INICJOWANIA I KOORDY –
- NOWANIA DZIAŁAŃ PODEJMOWANYCH W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA
KRYZYSOWEGO.

SKŁAD RZĄDOWEGO ZESPOŁU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
• PREZES RADY MINISTRÓW – PRZEWODNICZĄCY;

• MINISTER OBRONY NARODOWEJ – Z-CA PRZEWODNICZĄCEGO;

• MINISTER SPRAW WEWNĘTRZNYCH – Z-CA PRZEWODNICZĄCEGO;

• MINISTER SPRAW ZAGRANICZNYCH;

• MINISTER KOORDYNATOR SŁUŻB SPECJALNYCH.

W POSIEDZENIACH ZESPOŁU, NA PRAWACH CZŁONKA, BIORĄ UDZIAŁ
WYZNACZONE PRZEZ PRZEWODNICZĄCEGO, W ZALEŻNOŚCI OD POTRZEB,
NASTĘPUJĄCE ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ:

• MINISTROWIE KIERUJĄCY DZIAŁAMI ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ;
• GŁÓWNY GEODETA KRAJU;
• GŁÓWNY INSPEKTOR SANITARNY;
• GŁÓWNY LEKARZ WETERYNARII;
• KOMENDANT GŁÓWNY PSP;
• KOMENDANT GŁÓWNY POLICJI;
• KOMENDANT GŁÓWNY STRAŻY GRANICZNEJ;
• PREZES PAŃSTWOWEJ AGENCJI ATOMISTYKI;
• PREZES URZĘDU LOTNICTWA CYWILNEGO;
• SZEF ABW;
• SZEF AGENCJI WYWIADU;
• SZEF OBRONY CYWILNEJ KRAJU;
• SZEF SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO;
• SZEF SŁUŻBY WYWIADU WOJSKOWEGO;
• PRZEDSTAWICIEL PREZYDENTA RP .

SEKRETARZEM ZESPOŁU JEST DYREKTOR RZĄDOWEGO CENTRUM BEZPIECZEŃSTWA.

ZADANIA WYDZIAŁU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
• GROMADZENIE I PRZETWARZANIE DANYCH ORAZ OCENA ZAGROŻEŃ;

• MONITOROWANIE, ANALIZOWANIE I PROGNOZOWANIE ROZWOJU
ZAGROŻEŃ;

• DOSTARCZANIE NIEZBĘDNYCH INFORMACJI DOTYCZĄCYCH
AKTUALNEGO STANU BEZPIECZEŃSTWA DLA WZZK, ZESPOŁU
ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO DZIAŁAJĄCEGO W URZĘDZIE
OBSŁUGUJĄCYM MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
ORAZ RCB;

• WSPÓŁPRACA Z POWIATOWYMI ZESPOŁAMI ZARZĄDZANIA
KRYZYSOWEGO;

• ZAPEWNIENIE FUNKCJONOWANIA WOJEWÓDZKIEGO ZESPOŁU
ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO, W TYM DOKUMENTOWANIE JEGO PRAC;

5. REALIZACJA ZADAŃ STAŁEGO DYŻURU;

• OPRACOWYWANIE I AKTUALIZACJA WOJEWÓDZKIEGO PLANU
REAGOWANIA KRYZYSOWEGO;
• PRZYGOTOWYWANIE, W OPARCIU O ANALIZĘ ZAGROŻEŃ
W POSZCZEGÓLNYCH POWIATACH, WYTYCZNYCH WOJEWODY
DO POWIATOWYCH PLANÓW REAGOWANIA KRYZYSOWEGO;
• OPINIOWANIE ORAZ PRZEDKŁADANIE DO ZATWIERDZENIA
WOJEWODZIE POWIATOWYCH PLANÓW REAGOWANIA
KRYZYSOWEGO;
• OPRACOWYWANIE I AKTUALIZACJA WOJEWÓDZKIEGO PLANU
OCHRONY INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ;
• PLANOWANIE WSPARCIA INNYCH ORGANÓW WŁAŚCIWYCH
W SPRAWACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO;
• PLANOWANIE UŻYCIA PODODDZIAŁÓW LUB ODDZIAŁÓW SIŁ
ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ DO ZADAŃ
Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO;
• PLANOWANIE WSPARCIA PRZEZ ORGANY ADMINISTRACJI
PUBLICZNEJ REALIZACJI ZADAŃ SIŁ ZBROJNYCH RP.

WOJEWÓDZKI ZESPÓŁ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
• ORGAN POMOCNICZY WOJEWODY W ZAPEWNIENIU WYKONYWANIA
• ZADAŃ ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO;

• W SKŁAD WZZK WCHODZĄ:
• WOJEWODA JAKO PRZEWODNICZĄCY;
• DYREKTOR WZK UW JAKO ZASTĘPCA PRZEWODNICZĄCEGO;
• INNE OSOBY WSKAZANE PRZEZ PRZEWODNICZĄCEGO, SPOŚRÓD:
- KIEROWNIKÓW ZESPOLONYCH SŁUŻB, INSPEKCJI I STRAŻY;
- OSÓB ZATRUDNIONYCH W UW LUB JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SŁUŻB, INSPEKCJI I STRAŻY WOJEWÓDZKICH;
- OSÓB ZATRUDNIONYCH W RZGW, WZM i UW ORAZ IM i GW.

- PRZEWODNICZĄCY MOŻE POSTANOWIĆ O WŁĄCZENIU W SKŁAD ZESPOŁU
SZEFA WSzW LUB JEGO PRZEDSTAWICIELA;

- W SKŁAD ZESPOŁU MOŻE WCHODZIĆ PRZEDSTAWICIEL SAMORZĄDU
WOJEWÓDZTWA, WYZNACZONY PRZEZ MARSZAŁKA ORAZ INNE OSOBY ZAPROSZONE PRZEZ PRZEWODNICZĄCEGO;

6. SZCZEGÓŁOWĄ ORGANIZACJĘ ZESPOŁU, SIEDZIBĘ ORAZ TRYB JEGO PRACY OKREŚLA WOJEWODA

ZADANIA WZZK
• OCENA WYSTĘPUJĄCYCH I POTENCJALNYCH ZAGROŻEŃ MOGĄCYCH
MIEĆ WPŁYW NA BEZPIECZEŃSTWO PUBLICZNE I PROGNOZOWANIE TYCH
ZAGROŻEŃ;

2. PRZYGOTOWYWANIE PROPOZYCJI DZIAŁAŃ I PRZEDSTAWIANIE
WOJEWODZIE WNIOSKÓW DOTYCZĄCYCH WYKONANIA, ZMIANY LUB
ZANIECHANIA DZIAŁAŃ UJĘTYCH W WOJEWÓDZKIM PLANIE
REAGOWANIA KRYZYSOWEGO;

3. PRZEKAZYWANIE DO WIADOMOŚCI PUBLICZNEJ INFORMACJI
ZWIĄZANYCH Z ZAGROŻENIAMI;

4. OPINIOWANIE WOJEWÓDZKIEGO PLANU REAGOWANIA KRYZYSOWEGO;

5. OPINIOWANIE WOJEWÓDZKIEGO PLANU OCHRONY INFRASTRUKTURY
KRYTYCZNEJ.

ZADANIA WOJEWÓDZKIEGO CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
• PEŁNIENIE CAŁODOBOWEGO DYŻURU W CELU ZAPEWNIENIA PRZEPŁYWU INFORMACJI NA POTRZEBY ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO;

• WSPÓŁDZIAŁANIE Z CENTRAMI ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ;

• NADZÓR NAD FUNKCJONOWANIEM SYSTEMU WYKRYWANIA I ALARMOWANIA ORAZ SYSTEMU WCZESNEGO OSTRZEGANIA LUDNOŚCI;

• WSPÓŁPRACA Z PODMIOTAMI REALIZUJĄCYMI MONITORING ŚRODOWISKA;

• WSPÓŁDZIAŁANIE Z PODMIOTAMI PROWADZĄCYMI AKCJE RATOWNICZE, POSZUKIWAWCZE I HUMANITARNE;

• DOKUMENTOWANIE DZIAŁAŃ PODEJMOWANYCH PRZEZ CENTRUM;

REALIZACJA ZADAŃ STAŁEGO DYŻURU NA POTRZEBY PODWYŻSZANIA GOTOWOŚCI OBRONNEJ PAŃSTWA.

STOPNIE ALARMOWE
• PIERWSZY STOPIEŃ ALARMOWY – UZYSKANIE INFORMACJI
O MOŻLIWOŚCI WYSTĄPIENIA ZDARZENIA O CHARAKTERZE
TERRORYSTYCZNYM, KTÓREGO RODZAJ I ZAKRES JEST TRUDNY
DO PRZEWIDZENIA LUB MOŻLIWOŚCI WYSTĄPIENIA ZAGROŻEŃ
WŁAŚCIWYCH DLA STANU KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ;

• DRUGI STOPIEŃ ALARMOWY – UZYSKANIE INFORMACJI
O MOŻLIWOŚCI WYSTĄPIENIA ZDARZENIA O CHARAKTERZE
TERRORYSTYCZNYM POWODUJĄCYM ZAGROŻENIE
BEZPIECZEŃSTWA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ LUB WYSTĄPIENIA
PRZESŁANEK DO WPROWADZENIA STANU KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

TRZECI STOPIEŃ ALARMOWY – UZYSKANIE INFORMACJI
O OSOBACH LUB ORGANIZACJACH PRZYGOTOWUJĄCYCH DZIAŁANIA
TERRORYSTYCZNE GODZĄCE W BEZPIECZEŃSTWO
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ LUB WYSTĄPIENIA AKTÓW TERRORU
GODZĄCYCH W BEZPIECZEŃSTWO INNYCH PAŃSTW ALBO W
PRZYPADKU WYSTĄPIENIA PRZESŁANEK WPROWADZENIA STANU
WYJĄTKOWEGO;

4. CZWARTY STOPIEŃ ALARMOWY – WYSTĄPIENIE ZDARZENIA
O CHARAKTERZE TERRORYSTYCZNYM POWODUJĄCYM
ZAGROŻENIE BEZPIECZEŃSTWA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
BEZPIECZEŃSTWA INNYCH PAŃSTW LUB WPROWADZENIA STANU
WYJĄTKOWEGO ALBO WYSTĄPIENIA PRZESŁANEK WPROWADZENIA
STANU WOJENNEGO.

STOPIEŃ ALARMOWY WPROWADZA / W DRODZE ZARZĄDZENIA / PREZES RADY MINISTRÓW Z WŁASNEJ INICJATYWY, NA WNIOSEK WŁAŚCIWEGO MINISTRA, KIEROWNIKA URZĘDU CENTRALNEGO LUB WOJEWODY.

UDZIAŁ WOJSKA W ZARZĄDZANIU KRYZYSOWYM
JEŻELI W SYTUACJI KRYZYSOWEJ UŻYCIE INNYCH SIŁ I ŚRODKÓW JEST NIEMOŻLIWE LUB MOŻE OKAZAĆ SIĘ NIEWYSTARCZAJĄCE, O ILE INNE PRZEPISY NIE STANOWIĄ INACZEJ, MINISTER OBRONY NARODOWEJ, NA
WNIOSEK WOJEWODY, MOŻE PRZEKAZAĆ DO JEGO
DYSPOZYCJI PODODDZIAŁY LUB ODDZIAŁY SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, WRAZ ZE SKIEROWANIEM ICH DO WYKONYWANIA ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO.

ZADANIA SIŁ ZBROJNYCH
• WSPÓŁUDZIAŁ W MONITOROWANIU ZAGROŻEŃ;
• WYKONYWANIE ZADAŃ ZWIĄZANYCH Z OCENĄ SKUTKÓW
ZJAWISK ZAISTNIAŁYCH NA OBSZARZE WYSTĘPOWANIA
ZAGROŻEŃ;
3. WYKONYWANIE ZADAŃ POSZUKIWAWCZO-RATOWNICZYCH;
4. EWAKUOWANIE POSZKODOWANEJ LUDNOŚCI I MIENIA;
• WYKONYWANIE ZADAŃ MAJĄCYCH NA CELU PRZYGOTOWANIE
WARUNKÓW DO CZASOWEGO PRZEBYWANIA EWAKUOWANEJ
LUDNOŚCI W WYZNACZONYCH MIEJSCACH;
• WSPÓŁUDZIAŁ W OCHRONIE MIENIA POZOSTAWIONEGO NA
OBSZARZE WYSTĘPOWANIA ZAGROŻEŃ;
• IZOLOWANIE OBSZARU WYSTĘPOWANIA ZAGROŻEŃ LUB MIEJSCA
PROWADZENIA AKCJI RATOWNICZEJ;
8. WYKONYWANIE PRAC ZABEZPIECZAJĄCYCH, RATOWNICZYCH
I EWAKUACYJNYCH PRZY ZAGROŻONYCH OBIEKTACH
BUDOWLANYCH I ZABYTKACH
• PROWADZENIE PRAC WYMAGAJĄCYCH UŻYCIA
SPECJALISTYCZNEGO SPRZĘTU TECHNICZNEGO LUB
MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH BĘDĄCYCH W ZASOBACH SIŁ
ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ;
10. USUWANIE MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH I ICH
UNIESZKODLIWIANIE, Z WYKORZYSTANIEM SIŁ I ŚRODKÓW
BĘDĄCYCH NA WYPOSAŻENIU SIŁ ZBROJNYCH
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ;
11. LIKWIDOWANIE SKAŻEŃ CHEMICZNYCH ORAZ SKAŻEŃ I ZAKAŻEŃ
BIOLOGICZNYCH;
12. USUWANIE SKAŻEŃ PROMIENIOTWÓRCZYCH;
13. WYKONYWANIE ZADAŃ ZWIĄZANYCH Z NAPRAWĄ I ODBUDOWĄ
INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ;
14. WSPÓŁUDZIAŁ W ZAPEWNIENIU PRZEJEZDNOŚCI SZLAKÓW
KOMUNIKACYJNYCH;
15. UDZIELANIE POMOCY MEDYCZNEJ I WYKONYWANIE ZADAŃ
SANITARNO - HIGIENICZNYCH I PRZECIWEPIDEMICZNYCH;
• WYKONYWANIE ZADAŃ UJĘTYCH W PLANIE REAGOWANIA
KRYZYSOWEGO.

FINANSOWANIE
• FINANSOWANIE WYKONYWANIA ZADAŃ WŁASNYCH Z ZAKRESU
ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO NA POZIOMIE GMINNYM, POWIATOWYM
I WOJEWÓDZKIM PLANUJE SIĘ W RAMACH ICH BUDŻETÓW.
W BUDŻETACH TYCH TWORZY SIĘ REZERWĘ CELOWĄ W WYSOKOŚCI
DO 1% BIEŻĄCYCH WYDATKÓW, POMNIEJSZONYCH O WYDATKI
INWESTYCYJNE, WYDATKI NA WYNAGRODZENIA I POCHODNE ORAZ WYDATKI NA OBSŁUGĘ DŁUGU.

• NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ WŁASNYCH Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA
KRYZYSOWEGO JEDNOSTKI SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO MOGĄ
OTRZYMYWAĆ DOTACJE CELOWE Z BUDŻETU PAŃSTWA.

• FINANSOWANIE WYKONYWANIA ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA
KRYZYSOWEGO NA POZIOMIE KRAJOWYM PLANUJE SIĘ W RAMACH
BUDŻETU PAŃSTWA W CZĘŚCIACH, KTÓRYMI DYSPONUJĄ WOJEWODOWIE, MINISTER WŁAŚCIWY DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I INNI MINISTROWIE
ORAZ CENTRALNE ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ

Pojęcie i istota kryzysu, sytuacji kryzysowej i zarządzania kryzysowego

KRYZYS - sytuacja powstała w wyniku załamania się stabilnego dotąd procesu rozwoju, grożąca utratą inicjatywy i koniecznością godzenia się na przyjmowanie niekorzystnych warunków, wymagająca podjęcia zdecydowanych wszechstronnych kroków zaradczych
KRYZYS MIĘDZYNARODOWY - stan destabilizacji, niepewności i napięcia w stosunkach między stronami sporu międzynarodowego

Kryzys
- sytuacja niekorzystna
- poważne załamanie
- wzrost napięcia
- nagłe i gwałtowne przesilenie
- moment przełomu ku złemu lub lepszemu
- punkt zwrotny do stanu normalnego lub innego stanu kryzysowego
Jakościowa zmiana systemowa w funkcjonowaniu określonego obiektu - systemu (organizmu, instytucji, organizacji)

Pojęcie i istota sytuacji kryzysowej

Sytuacja kryzysowa
Przez termin „sytuacja kryzysowa” będziemy rozumieć zespół okoliczności zewnętrznych i wewnętrznych wpływających na dany układ (system) w ten sposób, iż zaczyna się i i jest w nim kontynuowany proces zmian
Sytuacja kryzysowa - sytuacja systemowa charakteryzująca się kulminacją zagrożeń (wewnętrznych i /lub zewnętrznych) powodujących utratę stanu normalności i możliwość zakłócenia podstawowych cech systemowych (np: stabilności, równowagi, sterowalności, efektywności itp.)

Sytuacja kryzysowa (kryzys), w jakiej znajduje się organizacja (system) stwarza nie tylko zagrożenie, jest też szansą rozwoju

Pojęcie i istota zarządzania w sytuacjach kryzysowych (zarządzania kryzysowego)
„Fałszywe” pojmowanie zarządzania kryzysowego - chaos terminologiczny
- obrona cywilna odpowiada za zarządzanie kryzysowe w cz. „W”
- ochrona ludności
- planowanie cywilne
- gotowość cywilna
- Bezpieczeństwo powszechne

Pojmowanie zarządzania kryzysowego wg NATO i innych państw
zarządzanie kryzysowe - Zagrożenia polityczno-militarne, gospodarcze i społeczne na tle międzynarodowym jest nieporównywalne z reagowanie w sytuacji katastrof, klęsk i awarii
Zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego

Klęski, katastrofy, awarie oraz inne zagrożenia wewnętrzne mogą mieć także charakter kryzysowy, a więc zarządzanie może też mieć charakter kryzysowy.

Zarządzanie w sytuacjach kryzysowych
Zarządzaniem w kryzysie określać będziemy specyficzny zasób środków podejmowanych przez kierownictwo w celu opanowania kryzysu (rozwiązania kryzysowej sytuacji decyzyjnej)
Zarządzanie sytuacją kryzysową jest procesem kierowania w państwie mającym na celu zapobieganie sytuacjom kryzysowym, a w wypadku jej zaistnienia - zawrócenie kierunku rozwoju nagłych i niebezpiecznych wydarzeń, zagrażających żywotnym interesom społeczeństwa, w szczególności mogącym doprowadzić do wojny
Zarządzanie kryzysowe - należy przez to rozumieć działalność polegającą na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym lub przejmowaniu nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań oraz na odtwarzaniu zasobów lub przywróceniu im ich pierwotnego charakteru
Zasoby - ludzie zdolni do pracy, narzędzia pracy, infrastruktura i środki materialne
oraz bazy danych i systemy informacyjne

1.Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego polegająca na:
1) zapobieganiu stanom narastającej destabilizacji, niepewności lub napięcia społecznego, stwarzającym powszechne zagrożenie dla życia, zdrowia lub mienia;
2) przejmowaniu kontroli nad stanami, o których mowa w pkt 1, w drodze zaplanowanych działań;
3) odtwarzaniu infrastruktury lub przywrócenia jej pierwotnego charakteru

2.Zarządzanie kryzowe polega również na zapobieganiu i zwalczaniu stanów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wywołanych czynem popełnionym w celu spowodowania masowej paniki lub zmuszenia organu władzy lub administracji publicznej RP lub innego państwa lub organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonych czynności albo w celu wywołania poważnych zakłóceń w funkcjonowaniu RP lub innego państwa albo organizacji międzynarodowej, a także groźbą popełnienia takiego czynu

ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE W SYTUACJACH KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

PRAWO RUDINA
SYTUACJI KRYZYSOWEJ, KIEDY TRZEBA WYBIERAĆ MIĘDZY RÓŻNYMI MOŻLIWOŚCIAMI, WIĘKSZOŚĆ LUDZI WYBIERZE NAJGORSZE ROZWIĄZANIE

BRAK SKUTECZNEGO ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH JEST ZAGROŻENIEM BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO

RODZAJE KRYZYSÓW
• FIZJOLOGICZNY,
• PSYCHOLOGICZNY,
• SPOŁECZNY,
• EKOLOGICZNY,
• EKONOMICZNY,
• POLITYCZNY,
• POLITYCZNO – MILITARNY

CECHY KRYZYSU
• ZASKOCZENIE.
• DEFICYT INFORMACJI.
• SPÓŹNIONE REAKCJE.
• WZRASTAJĄCA LICZBA ZDARZEŃ.
• UTRATA KONTROLI.
• ZAGROŻENIE WAŻNYCH INTERESÓW.
• WZROST NAPIĘCIA PSYCHICZNEGO.
• ZBIOROWA PSYCHOZA, TŁUM (PANIKA).

KIEROWANIE (ZARZĄDZANIE) TO PROCES PLANOWANIA, ORGANIZOWANIA, PRZEWODZENIA I KONTROLOWANIA PRACY CZŁONKÓW ORGANIZACJI ORAZ WYKORZYSTYWANIA WSZELKICH DOSTĘPNYCH ZASOBÓW ORGANIZACJI DO OSIĄGANIA JEJ CELÓW

„KIEROWANIE OZNACZA ODDZIAŁYWANIE NA ORGANIZACJĘ Z WYKORZYSTANIEM USTALONYCH REGUŁ (PROCEDUR) NA JEJ CZŁONY (ELEMENTY), TAKŻE DLA OSIĄGNIĘCIA ZAMIERZONEGO CELU Z TYM, ŻE MOŻE ONO PRZYJMOWAĆ FORMĘ:
- ADMINISTROWANIA (źródłem władzy – prawo do oddziaływania na organizację – są formalne kompetencje kierującego nabyte wraz z wyborem, wyznaczeniem lub mianowaniem do roli administratora),
- ZARZĄDZANIA (źródłem władzy jest prawo do dysponowania zasobami o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania organizacji i losu jej elementów),
PRZYWÓDZTWA (źródłem władzy kierowniczej jest autorytet moralny i intelektualny organu kierowniczego)

ZARZĄDZANIE W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
„systematyczne i metodyczne przedsięwzięcie zmierzające do zapobieżenia lub zredukowania wpływu kryzysu (sytuacji kryzysowej – wyjaśnienie własne) na zasoby i wartości społeczne za pomocą środków kierowania i kontroli oraz koordynacji”

ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE – ETAPY
ZAPOBIEGANIE
PRZYGOTOWANIE
REAGOWANIE
ODBUDOWA

ZAPOBIEGANIE , TO DZIAŁANIA, KTÓRE ELIMINUJĄ LUB REDUKUJĄ PRAWDOPODOBIEŃSTWO WYSTĄPIENIA KATASTROFY ALBO OGRANICZAJĄ JEJ SKUTKI

1. ANALIZA (KATEGORYZACJA) ZAGROŻEŃ
2. OCENA WRAŻLIWOŚCI SPOŁECZEŃSTWA NA ZAGROŻENIA
3. REGULACJE PRAWNE
4. RACJONALNE PLANOWANIE ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
5. GOSPODAROWANIE BUDŻETEM
6. OCENA STRAT LUDZKICH, MIENIA I INFRASTRUKTURY POWODOWANYCH
PRZEZ KATASTROFĘ
7. OKREŚLENIE PLANU DZIAŁAŃ ZAPOBIEGAWCZYCH
8. OKREŚLENIE ZASAD I SPOSOBÓW KONTROLI I NADZORU

PRZYGOTOWANIE, TO PLANOWANIE JAK NALEŻY ZAREAGOWAĆ
W PRZYPADKU KATASTROFY, A TAKŻE DZIAŁANIA MAJĄCE NA CELU
POWIĘKSZENIE ZASOBÓW SIŁ I ŚRODKÓW NIEZBĘDNYCH DO
EFEKTYWNEGO REAGOWANIA
1. OPRACOWANIE PLANU REAGOWANIA KRYZYSOWEGO
2. BUDOWA CENTRUM REAGOWANIA KRYZYSOWEGO
3. OKREŚLENIE ZASAD KOMUNIKACJI
4. OKREŚLENIE SYSTEMÓW MONITOROWANIA
5. ORGANIZACJA SYSTEMU ALARMOWANIA I OSTRZEGANIA
6. OKREŚLENIE PROCEDUR ZWRACANIA SIĘ O POMOC I JEJ UDZIELANIA
7. OKREŚLENIE ZASAD STOSOWANIA PRZYMUSU PRAWNEGO W STOSUNKU
DO LUDNOŚCI, ORGANIZACJI POZARZĄDOWYCH I SEKTORA PRYWATNEGO
8.TWORZENIE BAZ MAGAZYNOWYCH ORAZ BAZ DANYCH O MOŻLIWOŚCI POZYSKANIA ŚRODKÓW I MATERIAŁÓW
9. OPRACOWANIE BAZ DANYCH
10. EDUKACJA SPOŁECZEŃSTWA
11. DOSKONALENIE SŁUŻB RATOWNICZYCH
12. AKCEPTACJA SPOŁECZNA PONIESIONYCH KOSZTÓW
13. UAKTUALNIANIE ELEMENTÓW PRZYGOTOWANIA

REAGOWANIE, TO ZESPÓŁ PRZEDSIĘWZIĘĆ NASTĘPUJĄCYCH
PO WYSTĄPIENIU KATASTROFY. CELEM REAGOWANIA JEST
DOSTARCZENIE POMOCY POSZKODOWANYM I OGRANICZENIE
WTÓRNYCH ZNISZCZEŃ I STRAT
1. URUCHOMIENIE PROCESU CIĄGŁEJ INFORMACJI (ZARZĄDZANIE INFORMACJĄ)
2. ZORGANIZOWANIE PUNKTU KONTAKTOWEGO(INFORMOWANIE LUDNOŚCI)
3. URUCHOMIENIE SYSTEMÓW OSTRZEGANIA I ALARMOWANIA
4. NATYCHMIASTOWA REAKCJA SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ
5. URUCHOMIENIE PROCEDUR
6. URUCHOMIENIE STRUKTUR RATOWNICZYCH
7. URUCHOMIENIE PROCESU EWAKUACJI
8. NEUTRALIZOWANIE OGNISK ZAGROŻEŃ
9. ORGANIZOWANIE SAMOPOMOCY SPOŁECZ.
10. WSPARCIE OPERACJI PRZEZ SIŁY ZBROJNE
11. UDZIAŁ ORGANIZACJI SPOŁECZNYCH I HUMANITARNYCH
12. URUCHOMIENIE OCHRONY PSYCHOLOGICZNEJ OFIAR
13. STWORZENIE DORAŹNYCH WARUNKÓW DO PRZETRWANIA OSÓB POSZKODOWANYCH

GŁÓWNE PRZEDSIEWZIĘCIA REAGOWANIA NA SYTUACJĘ KRYZYSOWĄ
• OCEŃ SYTUACJĘ.
• PRZEWIDUJ ROZWÓJ SYTUACJI.
• OKREŚL CELE I ZADANIA.
• ZIDENTYFIKUJ POTRZEBNE ZASOBY.
• OKREŚL PLAN I STRUKTURĘ DZIAŁANIA.
• PODEJMIJ DZIAŁANIA.

ODBUDOWA, TO DZIAŁANIA, MAJĄCE NA CELU PRZYWRÓCENIE
STANU POPRZEDNIEGO, A PONADTO TAKIE ODTWORZENIE INFRASTRUKTURY,
KTÓRA BĘDZIE MNIEJ WRAŻLIWA NA KOLEJNĄ KATASTROFĘ:
1. SZACOWANIE SZKÓD
2. ZAPEWNIENIE POMOCY LUDNOŚCI
3. LECZENIE I REHABILITACJA
4. WYPŁACANIE ODSZKODOWAŃ POSZKODOWANYM
5. INFORMOWANIE O PRAWACH I OBOWIĄZKACH
6. ODTWARZANIE I UZUPEŁNIANIE ZAPASÓW- GOTOWOŚCI - SŁUŻB
RATOWNICZYCH
7. PRZYWRÓCENIE RÓWNOWAGI I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
8. ODBUDOWA I PRZYWRÓCENIE SPRAWNOŚCI INFRASTRUKTURY
9. ODTWARZANIE BAZ MATERIAŁOWYCH
10. INICJATYWA LEGISLACYJNA
11. SPRAWNE ADMINISTROWANIE
12. REALIZACJA ZOBOWIĄZAŃ -ROZLICZENIE KOSZTÓW REAGOWANIA
13. PODSUMOWANIE I WNIOSKI
14. MODYFIKACJA I AKTUALIZACJA PLANÓW REAGOWANIA
15. PRACE DOKUMENTACYJNE (SPRAWOZDANIA,RAPORTY ITP.)

Wskazówki zarządzania w sytuacjach kryzysowych:

1. Kryzysy są nieuniknione, zatem bądź przygotowany na najgorsze.
2. Opracuj plan reagowania i zarządzania w sytuacjach kryzysowych, weryfikuj je w drodze monitoringu, treningów (ćwiczeń) i kosztów praktycznych.
3. Przejmuj inicjatywę, nie czekając na instrukcje z góry, z poszanowaniem obowiązującego prawa.
4. Ustal rangę problemów, wykorzystaj szanse, likwiduj słabości.
5. Nie ulegaj panice, oceń sytuację na różne sposoby.
6. Zapobiegaj eskalacji sytuacji kryzysowej.
7. Szukaj sojuszników. Zabiegaj o akceptację społeczną swoich decyzji.
8. Wykorzystaj wszelkie dostępne siły i środki.
9. Zajmuj się tylko „kryzysem”.
10. Po zlikwidowaniu sytuacji kryzysowej analizuj jej przyczyny i swoje działania, zweryfikuj plany, przywróć stan normalny i zapobiegaj powtórzeniu rozmiaru klęski (tragedii).

WYMOGI ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
• ZASADA PRYMATU UKŁADU TERYTORIALNEGO
KOMPETENCJE POZIOME -TERYTORIALNE, NIE PIONOWE -RESORTOWE
• ZASADA JEDNOOSOBOWEGO KIEROWNICTWA I ODPOWIEDZIALNOŚCI
DECYZJE JEDNOOSOBOWE, (NIE KOLEGIALNE)
• ZASADA ADEKWATNOŚCI
REAGOWANIE NA POZIOMIE NAJNIŻSZYM, PROPORCJONALNIE DO SPECYFIKI I RODZAJU ZAGROŻENIA
• ZASADA POWSZECHNOŚCI
OBOWIĄZKI DLA WSZYSTKICH OBYWATELI WRAZ Z PAKIETEM POWINNOŚCI I ŚWIADCZEŃ

STRUKTURA ORGANIZACYJNA SYSTEMU ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH

1.RZĄDOWY ZESPÓŁ KOORDYNACJI KRYZYSOWEJ - (RADA MINISTRÓW)
CENTRALNY SZTAB KRYZYSOWY - STAŁY ZESPÓŁ RADY MINISTRÓW

2. SZTABY KRYZYSOWE - MINISTROWIE
KRAJOWE CENTRUM KOORDYNACJI RATOWNICTWA I OCHRONY LUDNOŚCI

3. WOJEWÓDZKI ZESPÓŁ REAGOWANIA KRYZYSOWEGO - WOJEWODOWIE
CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

4. POWIATOWY ZESPÓŁ REAGOWANIA RYZYSOWEGO - STAROSTOWIE
CENTURM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

5. GMINNY ZESPÓŁ REAGOWANIA – WÓJTOWIE, BURMISTRZOWIE,PREZYDENCI CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO MIAST

Wojskowe wsparcie władz cywilnych i społeczeństwa w sytuacji klęsk żywiołowych i katastrof

Udział wojska w zarządzaniu sytuacją kryzysową

Podstawowe akty prawne regulujące użycie SZ RP w sytuacji wystąpienia klęsk żywiołowych i katastrof
• Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 21 listopada 1967r.;

art. 3 ust. 2 “Siły Zbrojne RP mogą brać udział ponadto w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwania i ratowania życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu”.
• Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 roku o stanie klęski żywiołowej;

art.18 ust.1 „W czasie stanu klęski żywiołowej, jeżeli użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub niewystarczające, Minister ON może przekazać do dyspozycji wojewody, na którego obszarze działania występuje klęska żywiołowa, pododdziały lub oddziały SZ RP, wraz ze skierowaniem ich do wykonywania zadań związanych z zapobieżeniem skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięciem.”

• Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 roku o stanie wyjątkowym;

art. 11 ust. 1 “W czasie stanu wyjątkowego Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może postanowić o użyciu oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa, jeżeli dotychczas zastosowane siły i środki zostały wyczerpane”.

Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów
i oddziałów Sił Zbrojnych RP w zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu
Rodzaje działań ratowniczych i prewencyjnych
Sposób koordynowania i dowodzenia wojskami
Sposób zabezpieczenia logistycznego

Resortowe akty prawne regulujące użycie SZ RP w sytuacji wystąpienia klęsk żywiołowych i katastrof
- Decyzja Nr Z-7/MON z dnia 10.09 2002 Ministra Obrony Narodowej w sprawie Systemu Kierowania Reagowaniem Kryzysowym MON
- Rozkaz Nr Pf 100 / DOW / P3 Szefa Sztabu Generalnego WP w sprawie funkcjonowania Systemu Kierowania Reagowaniem Kryzysowym w resorcie Obrony Narodowej
- Regulamin Sztabu Kryzysowego MON wprowadzony w życie Decyzją Ministra Obrony Narodowej Nr Z-3 z dnia 25 stycznia 2002 r.

Zasadnicze dokumenty planistyczne
“Plan użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych”
- Rejestr zagrożeń oraz procedury działań podejmowanych przez Siły Zbrojne RP w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych

PLANY SZCZEGÓŁOWE
- Plan udziału w obronie przed terroryzmem;
- Plan udziału SZ RP w zwalczaniu powodzi i zjawisk lodowych
- Plan udziału SZ RP w akcji odśnieżania
- Plan udziału SZ RP w akcjach ratowniczo-gaśniczych i usuwaniu skutków pożarów przestrzennych
- Plan udziału SZ RP w likwidacji skutków awarii technicznych z TŚP i wypadków radiacyjnych
- Plan udziału SZ RP w akcjach poszukiwawczo -ratowniczych
- Plan udziału SZ RP w oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych

ZAKRES ZADAŃ REALIZOWANYCH PRZEZ SZ RP
- MONITOROWANIE ZAGROŻEŃ, OSTRZEGANIE I ALARMOWANIE
- OCENA SKUTKÓW ZJAWISK NA OBSZARZE WYSTĘPOWANIA ZAGROŻEŃ
- EWAKUACJA POSZKODOWANEJ LUDNOŚCI I MIENIA
- PRZYGOTOWANIE WARUNKÓW DO CZASOWEGO PRZEBYWANIA EWAKUOWANEJ LUDNOŚCI
- OCHRONA POZOSTAWIONEGO MIENIA
- IZOLACJA OBSZARU ZAGROŻENIA
- PRACE ZABEZPIECZAJACE, RATOWNICZE I EWAKUACYJNE PRZY ZAGROŻONYCH DOBRACH KULTURY
- PROWADZENIE PRAC SPECJALISTYCZNYCH Z UŻYCIEM SPRZĘTU WOJSKOWEGO I MATERIAŁOW WYBUCHOWYCH
- USUWANIE I UNIESZKODLIWIANIE MATERIAŁOW NIEBEZPIECZNYCH
- LIKWIDACJA SKAŻEŃ I ZAKAŻEŃ BIOLOGICZNYCH
- NAPRAWA I ODBUDOWA INFRASTRUKTURY
- PRZYWRACANIE PRZEJEZDNOŚCI SZLAKÓW KOMUNIKACYJNYCH
- POMOC MEDYCZNA, DZIAŁANIA SANITARNO-HIGIENICZNE
I PRZECIWEPIDEMICZNE
- POMOC HUMANITARNA
- WYDOBYWANIE, UZDATNIANIE
- I DOSTARCZANIE WODY

SZTAB KRYZYSOWY MON - GŁÓWNY ORGAN
SYSTEMU KIEROWANIA REAGOWANIEM KRYZYSOWYM
RESORTU OBRONY NARODOWEJ
ZADANIA:
- Monitorowanie i ocena zagrożeń
- Aktualizacja danych o gotowości sił
- Propozycje rozwiązań sytuacji kryzysowej
- Współpraca z instytucjami / centrami kryzysowymi
- Przygotowanie materiałów informacyjnych
- Działalność sprawozdawcza o rozwoju sytuacji
- Koordynowanie działalności komórek resortu ON
- Przygotowanie dokumentów decyzyjnych
ZADANIA RATOWNICTWA INŻYNIERYJNEGO
- Udział w zwalczaniu powodzi oraz usuwaniu jej skutków
- Kruszenie lodu i zatorów lodowych
- Oczyszczanie terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych
- Udział w zwalczaniu pożarów na dużych powierzchniach
- Udział w likwidacji chemicznych i radiacyjnych awarii oraz skażeń środowiska

Oddziały i pododdziały Śląskiego Okręgu Wojskowego uczestniczą w krajowym systemie reagowania kryzysowego, gdy użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub niewystarczające. Użyciem wydzielonych oddziałów i pododdziałów ŚOW w wypadku występowania zagrożeń, kieruje Dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego. Podstawą podjęcia działań związanych
z uruchomieniem oddziałów i pododdziałów ŚOW do udziału w reagowaniu na sytuacje kryzysowe jest pisemne zapotrzebowanie wojewody o udzielenie pomocy przez jednostki wojskowe ŚOW kierowane do dowódcy ŚOW poprzez szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego.
Wprowadzenie jednostek wojskowych do akcji kryzysowej może odbywać się trzema sposobami: podstawowym, alarmowym oraz nakazowym.
W sposobie podstawowym - przedstawiciel określonego szczebla administracji samorządowej, gdzie nastąpiło zagrożenie - powiadamia ogniwa nadrzędne (do wojewody włącznie), a te poprzez Wojewódzki Sztab Wojskowy powiadamiają Dowództwo Śląskiego Okręgu Wojskowego, które z kolei - zarządza przystąpienie do akcji określonych jednostek wojskowych. Powiadomienie powinno być poparte pisemnym wnioskiem wojewody. Sposób ten stosuje się w sytuacji narastającego kryzysu i stopniowego wprowadzania sił i środków.

W sposobie alarmowym - dowódca jednostki wojskowej znajdującej się na obszarze lub w sąsiedztwie, na którym wystąpiła klęska żywiołowa lub mogą wystąpić jej skutki, samodzielnie lub w przypadkach szczególnych na zapotrzebowanie terenowych władz administracyjnych, wprowadza do akcji wyznaczone (wydzielone) siły i środki.

W sposobie nakazowym - włączanie się wyznaczonych jednostek wojskowych do akcji następuje na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej lub na rozkaz Szefa Sztabu Generalnego WP, Dowódcy Wojsk Lądowych, Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, jednostki wojskowej. Sposób ten stosuje się w celu efektywnego wykorzystania zasobów ŚOW i wykonania otrzymanego zadania. Ponadto sposób ten stosuje się w ramach współdziałania pomiędzy Grupą Operacyjną ŚOW a Wojewódzkimi Centrami Zarządzania Kryzysowego.

Oddziały i pododdziały ŚOW wydzielone do zapobiegania i likwidacji skutków klęsk żywiołowych wykonują zadania stawiane przez upoważnionych przedstawicieli administracji państwowej lub kierujących akcją, pozostając pod dowództwem swoich przełożonych.

ZADANIA REALIZOWANE W POSZCZEGÓLNYCH FAZACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO REALIZOWANE PRZEZ PRZEDSTAWICIELI WOJSKA
W Fazie I -
DZIAŁALNOŚĆ BIEŻĄCA W ZAKRESIE ZAPOBIEGANIA SYTUACJOM KRYZYSOWYM
Szef WSzW
- utrzymuje Grupę Operacyjną WSzW w stałe gotowości do działania
Dowódcy jednostek wojskowych (zgodnie z wykazem sił i środków wydzielanych do udziału w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych):
- wyznaczają, wyposażają, szkolą i utrzymują w gotowości do użycia siły i środki planowane do realizacji zadań w ramach reagowania kryzysowego;
- utrzymują siły wchodzące w skład SAR do udziału w przeszukiwaniu terenu;
- posiadają Minerskie Patrole Rozminowania i Oczyszczania Terenu do rozminowania i oczyszczania terenu z przedmiotów niebezpiecznych;
- utrzymują siły i środki do likwidacji skutków katastrof ekologicznych, systemu wykrywania skażeń oraz Chemiczno - Radiacyjne Zespoły Awaryjne (ChRZA);
- utrzymują specjalistyczne siły i środki do likwidacji skutków powodzi i zatorów lodowych;
- utrzymują siły i środki ChRZA, grupy ewakuacyjno-ratunkowe, pododdziały logistyczne do likwidacji skutków katastrof przemysłowych i komunikacyjnych;
- przygotują pododdziały saperów, chemiczne, logistyczne i Zespoły Rozpoznania Biologicznego do likwidacji skutków ataków terrorystycznych.

W fazie II - REAGOWANIE NA ZAGROŻENIA
Szefowie WSzW, dowódcy jednostek wojskowych monitorują i na bieżąco oceniają sytuację;
- wydzielają obsadę etatową do Grup Operacyjnych (Zespołów).
- uaktualniają plany ochrony i obrony, ewakuacji, ochrony ppoż. i instrukcje służb dyżurnych w podległych komórkach i jednostkach organizacyjnych, oddziałach i pododdziałach;
- utrzymują w gotowości do użycia niezbędne siły i środki:
- nawiązują i utrzymują stałą współpracę na wszystkich szczeblach dowodzenia z odpowiednimi sztabami kryzysowymi innych podmiotów układu poza militarnego;
- ostrzegają i alarmują stany osobowe jednostek i sztabów wojskowych;
- przystępują do przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym, we współdziałaniu z siłami innych podmiotów układu poza militarnego;
- nadzorują i koordynują działania wydzielonych oddziałów i pododdziałów zaangażowanych w operacji kryzysowej;
- koordynują realizacji zadań wsparcia logistycznego zaangażowanych sił;
- kierują do akcji kolejne, niezbędne siły i środki;
- wprowadzają odpowiedni stopień gotowości dla podległych komórek i jednostek organizacyjnych, sztabów i pododdziałów stosownie do skali zagrożenia.

W fazie III - USUWANIE SKUTKÓW SYTUACJI KRYZYSOWYCH
Szefowie WSzW i dowódcy jednostek wojskowych (zgodnie z wykazem sił i środków wydzielanych do udziału w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych):
- podejmują (samodzielnie lub na wniosek samorządowych ogniw) decyzje w zakresie działania podległych sił i środków adekwatnie do zaistniałej sytuacji i uregulowań formalno-prawnych obowiązujących w danym zakresie;
- kierują we współdziałaniu z siłami innych podmiotów układu poza militarnego wydzielone siły i środki do likwidacji skutków zaistniałych sytuacji kryzysowych;
- nadzorują i koordynują działanie wydzielonych oddziałów i pododdziałów ŚOW zaangażowanych w likwidacji skutków sytuacji kryzysowej.

Łukasz

Jest mały problem :/
Ja tego nie pochłonę Smutny

Ewelina21

Łukasz spróbuj Blue_Light_Colorz_PDT_41

Łukasz

Napewno spróbuje Śmiech

A może dr. podał jakieś pytanka Pytajnik

donnorberto

Można prosić o pytania Pytajnik

jestem ze studiów stacionarnych Lol

Był bym bardzo wdzięczny

dorotka

a kiedy beda wyniki z obrony?